อันของสูงแม้ปองต้องจิต

20080525 หากันจนเจอ
 
ตื่นมาด้วยเสียง SMS แต่เช้า…
เมื่อวานปิดเครื่องท้างวัน มาเปิดเอาตอนเย็น ก็ใครจารู้ว่าจามีคนคิดถึงเนาะ ตอนเปิดไม่โทรมาล่ะ ตอนปิดเนียะขยันโทรกันจัง ไม่ได้ปิดหนีใครซะหน่อย แค่ไม่อยากรับสาย มีไรป๊ะ
 
ช่วงนี้อาไรก็ขึ้นราคาเนาะ
ข่าวร้ายวันนี้ก็ค่ารถเมล์ร่วมขึ้นเป็น 10 บาท พระเจ้า! นี่เราเป็นคนร่วมสมัยมั่กๆ เลยนะเนียะ เกิดทันในช่วงราคารถเมล์ 2.50 แปรงร่างเป็น 10 บาท ราคาทอง จากบาทละ 4000 เป็น หมื่นอัพ  หุหุ ที่สำคัญ เดี๊ยวนี้จากินข้าวกล่องทีอย่างต่ำ 30 บาท อุแม่เจ้า ด้วยเงินเดือนเท่านี้
 
How do i live !! 
-____-"
 
วันนี้ชิวๆ เล่นเน็ตพอปะมาณ แค่พอเมื่อยไหล่ แล้วก็ไถลไปนอนอ่านหนังสือ…z z ZZ  หลับ… เหอะๆ
 
จู่ ๆ ก็นึกถึงเพลงเก่าได้เพลงนึง เคยได้ยินตอนอยู่มัธยมจำได้ว่า เค้าร้องเพลงปะกวดกันวันสุนทรภู่ (ความจำดีไม๊ล่ะ) ก็พยามหาเพลงอ่ะนะ แต่ไม่สามารถอ่ะ อยากได้ ๆ
 
* * * * * * * * * *
เพลงสาส์นรัก เป็นเพลงในละครเรื่อง "ท้าวแสนปม"
คำร้อง พระราชนิพนธ์ในสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว ร.6
ขับร้องโดยคุณมัณฑนา โมรากุล
* * * * * * * * * * 
ในลักษณ์นี้ว่าน่าประหลาด เป็นเชื้อชาตินักรบกลั่นกล้า
เหตุไฉนย่อท้อรอรา หรือจะกล้าแต่เพียงวาที
 
เห็นแก้วแวววับที่จับจิต ใยไม่คิดอาจเอื้อมให้เต็มที่
เมื่อไม่เอื้อมจะได้อย่างไรมี อันมณีหรือจะโลดไปถึงมือ
 
อันของสูงแม้ปองต้องจิต ถ้าไม่คิดปีนป่ายจะได้หรือ
ไม่ใช่ของตลาดที่อาจซื้อ หรือแย่งยื้อถือได้โดยไม่ยอม
 
ไม่คิดสอยมัวคอยดอกไม้ร่วง คงชวดดวงบุปผชาตสะอาดหอม
ดูแต่ภุมรินเที่ยวบินดอม จึงได้ออมโอบกลิ่นสุมาลี 
* * * * * * * * * *
 
 
พรุ่งนี้ไม่อยากไปทำงานเล้ย
ป๋า
 
✿.。อันของสูงแม้ปองต้องจิต ถ้าไม่คิดปีนป่ายจะได้หรือ
This entry was posted in Uncategorized. Bookmark the permalink.

Leave a comment